سکسکه غالبا بعد چند دقیقه برطرف میشود و سکسکه های زیر ۴۸ ساعت معمولا ناشی از بیماری خاصی نبوده و  نیاز به اقدام دارویی نمی باشد و صرفا با روشهای تسکین علایم بهبود می یابند که این روشها عبارتند از:
فشردن روی چشم(برای تحریک واگ)/کشیدن زبان/غرغره کردن آب سرد/بلعیدن یک قاشق شکر یا مقداری نان خشک(برای تحریک نازوفارنکس) /کشیدن زانوها به قفسه سینه یا خم شدن به جلو برای فشردن قفسه سینه (برای کاهش فشار دیافراگم)و...

(((برای مشاهده مطلب به طور کامل به قسمت ادامه مطلب بروید یا روی عنوان کلیک کنید...)))
علل سکسکه بسیار متنوع و گسترده میباشد که برخی از آنها عبارتند از :
عروقی(ناشی از ایسکمی و هموراژی،التهاب آرتریت تمپورال و...)
عفونت(انسفالیت،مننژیت،آبسه مغزی،و...)
ساختاری(ترومای سر،MS، نئوپلاسم مغزی و...)
تحریک اعصاب (گواتر،فارنژیت و...)
اختلالات گوارشی(گاستریت،پانکراتیت،زخم معده و...)
اختلالات توراسیک(آمبولی ریه،ترومای سینه،پنومونی،نئوپلاسم و...)
اختلالات قلبی عروقی( MIو التهاب پریکارد)
سندرم های توکسیک(الکل،دیابت،هیپوکالمی و هیپوناترمی،آنفولانزا،مالاریا و سل)
بعد جراحی( بیهوشی عمومی، بدلیل INTUBE بودن و...)
سکسکه ناشی از مصرف داروهای( آلفا متیل دوپا، باربیتورات،دگزامتازون،دیازپام،ترامادول،میدازولام،
برخی داروهای ضد سرطان مثل کربوپلاتین و‌‌‌....)
و علل روانی(بی اشتهایی عصبی،استرس و هیجان، شیزوفرنی و...)

اما شایع ترین علل عبارتند از:
ایسکمی و هموراژی،ترومای سر،گواتر،فارنژیت،نئوپلاسم و الکل


سکسکه غالبا بعد چند دقیقه برطرف میشود و سکسکه های زیر ۴۸ ساعت معمولا ناشی از بیماری خاصی نبوده و نیاز به اقدام دارویی نمی باشد و صرفا با روشهای تسکین علایم بهبود می یابند که این روشها عبارتند از:
فشردن روی چشم(برای تحریک واگ)/کشیدن زبان/غرغره کردن آب سرد/بلعیدن یک قاشق شکر یا مقداری نان خشک(برای تحریک نازوفارنکس) /کشیدن زانوها به قفسه سینه یا خم شدن به جلو برای فشردن قفسه سینه (برای کاهش فشار دیافراگم)

در سکسکه های بیش از ۴۸ ساعت اقدامات دارویی زیر توصیه می شود:

اقدامات باید جهت تسکین علایم باشد نه آزمایشهای گسترده و متنوع جهت تشخیص بیماری های احتمالی

اگر سکسکه بدنبال مصرف داروهایی که بالاتر اشاره شد بوجود آمد پزشک می بایست در صورت امکان نسبت به تعویض دارو اقدام نماید (مثلا به نقل از آپ تودیت در صورتی که سکسکه ناشی از دگزامتازون باشد تعویض دارو به متیل پردنیزولون میسر است)

داروهای درمانی عبارتند از:
مهارکننده های پمپ پروتون (دوبار در روز حتی بدون علائم ریفلاکس)/باکلوفن ۵تا۱۰ میلیگرم ۳بار درروز/گاباپنتین ۱۰۰ تا۴۰۰ میلیگرم ۳ بار در روز و یا متوکلوپرامید ۱۰ میلیگرم ۳تا۴ بار در روز خوراکی و قابل تزریق وریدی

در موارد مقاوم‌به درمان:
ترکیب گاباپنتین با (مهارکننده پمپ‌پروتونی یا باکلوفن یا متوکلوپرامید ) به کار می رود.

و کلروپرومازین اگر چه برای موارد مقاوم تاییدیه FDAدارد ولی بدلیل عوارض جانبی زیاد،انتخاب اول برای موارد مقاوم نیست(مثلا افزایش مرگ و میر سالمندان را موجب میشود)

همچنین طب سوزنی و جراحی نیز از آخرین اقدامات درمانی می باشند.